Verbum

анлайнавы слоўнік

кадэ́нцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кадэ́нцыя ж., муз. каде́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кадэнцыя 5/209—210, 402

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кадэнцыя

т. 7, с. 407

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кадэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Гарманічны або меладычны абарот, які завяршае музычны твор або яго частку, падкрэсліваючы кампазіцыйную цэласнасць твора.

2. Вольная імправізацыя віртуознага характару, якая выконваецца сола і ўваходзіць у склад інструментальнага канцэрта.

[Іт. cadenza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадэ́нцыя муз., літ. Kadénz f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кадэ́нцыя

(іт. cadenza)

1) тое, што і каданс;

2) віртуозны сольны эпізод у інструментальным канцэрце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каде́нция муз., лит. кадэ́нцыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

када́нс, ‑у, м.

Тое, што і кадэнцыя (у 1 знач.).

[Фр. cadence.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cadence [ˈkeɪdns] n.

1. fml зніжэ́нне го́ласу

2. mus. кадэ́нцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)