каве́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каве́рканне каве́рканні
Р. каве́ркання каве́рканняў
Д. каве́рканню каве́рканням
В. каве́рканне каве́рканні
Т. каве́рканнем каве́рканнямі
М. каве́рканні каве́рканнях

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каве́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Няправільна вымаўляць, скажаць, перакручваць.

К. словы.

К. тэкст.

|| наз. каве́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кове́рканье

1. псава́нне, -ння ср.; лама́нне, -ння ср.; няве́чанне, -ння ср., зняве́чванне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.;

2. псава́нне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.; няве́чанне, -ння ср., зняве́чванне, -ння ср.;

3. перакру́чванне, -ння ср., скажэ́нне, -ння ср.;

4. каве́рканне, -ння ср.; см. кове́ркать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)