кавале́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кавале́рскі кавале́рская кавале́рскае кавале́рскія
Р. кавале́рскага кавале́рскай
кавале́рскае		 кавале́рскага кавале́рскіх
Д. кавале́рскаму кавале́рскай кавале́рскаму кавале́рскім
В. кавале́рскі (неадуш.)
кавале́рскага (адуш.)		 кавале́рскую кавале́рскае кавале́рскія (неадуш.)
кавале́рскіх (адуш.)
Т. кавале́рскім кавале́рскай
кавале́рскаю		 кавале́рскім кавале́рскімі
М. кавале́рскім кавале́рскай кавале́рскім кавале́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кавале́рскі кавале́рский; ухажёрский; см. кавале́р I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавале́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кавалера, належыць яму. Кавалерскі такт. □ [Падлоўчы] успамінаў тады свае маладыя кавалерскія гады, свой жывы і гарачы нораў, свой спрыт да паненак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавале́рский уст. кавале́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухажёрский кавале́рскі, залётніцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)