кабарго́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кабарго́вы |
кабарго́вая |
кабарго́вае |
кабарго́выя |
| Р. |
кабарго́вага |
кабарго́вай
кабарго́вае |
кабарго́вага |
кабарго́вых |
| Д. |
кабарго́ваму |
кабарго́вай |
кабарго́ваму |
кабарго́вым |
| В. |
кабарго́вы (неадуш.)
кабарго́вага (адуш.) |
кабарго́вую |
кабарго́вае |
кабарго́выя (неадуш.)
кабарго́вых (адуш.) |
| Т. |
кабарго́вым |
кабарго́вай
кабарго́ваю |
кабарго́вым |
кабарго́вымі |
| М. |
кабарго́вым |
кабарго́вай |
кабарго́вым |
кабарго́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кабарго́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кабаргі, належыць ёй. Кабарговая шкура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабарга́, -і́, ДМ -рзе́, мн. -і́, -ро́г, ж.
Горная бязрогая жывёліна сямейства аленевых з мускуснай залозай на жываце (у самцоў).
|| прым. кабарго́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
струме́нь, ‑я, м.
1. Вузкі паток вады або якой‑н. вадкасці. А снег над белым полем заіскрыцца, у студзені ўдараць халады — булькоча нестрыманая крыніца струменямі празрыстае вады. Грахоўскі. Насупраць Бунтароўкі .. [рэчка Альхавянка] разбівалася на некалькі струменяў, гублялася ў балотнай твані вузенькімі рукавамі. Дуброўскі. // Рух вады ў рэках і пад.; цячэнне. Трымаецца .. [вусач], як правіла, далёка ад берагоў, на галоўным струмені. Матрунёнак. // Вузкі паток вады, якой‑н. вадкасці, які сцякае, цячэ ўніз; цурок. Дождж не спыняўся. Ён, здаецца, яшчэ болей узмацніўся, ліў суцэльнымі струменямі. Навуменка. Пад каштан падлога фарбавана, Сцены, столь — бялейшыя за снег; Ледзь рукою дакрануўся крана — З-пад яго струмень вады пабег. Непачаловіч. // перан.; чаго або які. Нешырокая паласа святла, дыму, агню, паху і пад. Улетку бываюць такія дзіўныя вечары, калі нагрэтае за дзень паветра не вее, а цячэ гарачымі струменямі. Чарнышэвіч. Непадалёку, пускаючы струмені пары, стаяў паравоз. «Звязда». Праз кожны міг бесперастанку Струмень агню рос удвая. Смагаровіч. Прыпаўшы да зямлі,.. [Арцём] ужо дзьмуў пад кучу вільготнага лісця, над якім цягучым струменем валіў бела-жоўты дым, як на шляху, за валам, пачуўся матацыкл. Ракітны. // Пра паток сыпкіх рэчываў. Струмень пяску. □ Камбайн рушыў. Пад нажамі яго зазвінела салома, у бункер пасыпаўся густы струмень важкага зерня. Дуброўскі. Цэлыя струмені перасечанай саломы сыпаліся на ток. Колас.
2. перан. Вялікая колькасць людзей, што ідзе, рухаецца ў адным напрамку. Раптам струмень пешаходаў зацішыў хаду, затоўкся на месцы, нарэшце збіўся ў натоўп. Гартны. У гэтым жывым чалавечым струмені давялося і рушыць наперад. Чорны.
3. перан.; чаго або які. Напрамак, рыса ў чым‑н. Струмень вынаходніцтва. □ Адметнаю рысаю мастацкай манеры К. Крапівы з’яўляецца наяўнасць у яго творчасці гумарыстычна-сатырычнага струменя. «ЛіМ».
•••
Бабровы струмень — сакрэт мускусных залоз рачнога бабра.
Кабарговы струмень — мускус.
Унесці свежы струмень у што гл. унесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)