игра́ющий

1. прич. які́ (што) гуля́е; які́ (што) ігра́е; см. игра́ть​ 1, 2;

2. сущ. гуля́ючы, -чага м.; гуле́ц, -льца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

играющий

Том: 14, старонка: 9.

img/14/14-009_0026_Играющий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)