паўтарэнне назоўнік | ніякі род

  1. гл. паўтарацца, -ць.

  2. множны лік: -яў. Месца, з’ява, што паўтараюцца ў чым-н.

    • У рамане сустракаюцца паўтарэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

татэм назоўнік | мужчынскі род

У дакласавым грамадстве: абогатвораная жывёла (іншы раз з’ява прыроды, расліна, прадмет), што лічыцца родапачынальнікам племені.

|| прыметнік: татэмны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тэлепатыя назоўнік | жаночы род

Не растлумачаная навукай парапсіхалагічная з’ява перадачы думак і пачуццяў на адлегласці без дапамогі органаў пачуццяў.

|| прыметнік: тэлепатычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прывы́чны привы́чный;

п. спо́саб жыцця́ — привы́чный о́браз жи́зни;

~ная з’я́ва — привы́чное явле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

метэор назоўнік | мужчынскі род

З’ява кароткай успышкі невялікага нябеснага цела, якое ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы.

|| прыметнік: метэорны.

  • М. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пашыраны прыметнік

  1. Павялічаны, больш поўны па складу, зместу.

    • Пашыранае пасяджэнне.
    • Пашыраная праграма.

  2. Шырока вядомы, шырока распаўсюджаны.

    • Пашыраная з’ява.
    • П. прыём.

|| назоўнік: пашыранасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

малавывучаны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова вывучаны, недастаткова даследаваны. Малавывучаная мясцовасць. Малавывучаная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нярэдкі, ‑ая, ‑ае.

Які бывае даволі часта. Нярэдкі выпадак. Нярэдкая з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самараскладанне, ‑я, н.

З’ява самаадвольнага распаду хімічнага злучэння на асобныя элементы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феномен назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

  1. Незвычайная, асаблівая з’ява, рэдкі факт.

  2. Пра чалавека, які адрозніваецца выдатнымі здольнасцямі, талентам.

    • Ён быў феноменам розуму і высакароднасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)