з’язджа́ць гл. з’ехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’язджа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. з’язджа́ю з’язджа́ем
2-я ас. з’язджа́еш з’язджа́еце
3-я ас. з’язджа́е з’язджа́юць
Прошлы час
м. з’язджа́ў з’язджа́лі
ж. з’язджа́ла
н. з’язджа́ла
Загадны лад
2-я ас. з’язджа́й з’язджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час з’язджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’язджа́ць несов.

1. в разн. знач. съезжа́ть;

2. (сдвигаться) съезжа́ть, сполза́ть;

1, 2 см. з’е́хаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’язджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да з’ехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’язджа́ць ábfahren* vi (s), wégfahren* vi (s), ábreisen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

з’е́хаць, з’е́ду, з’е́дзеш, з’е́дзе; з’едзь; зак.

1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

З. з гары на санках.

2. Едучы, павярнуць у бок.

З. з дарогі.

3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (разм.).

З. з кватэры.

4. перан. Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (разм.).

Шапка з’ехала на патыліцу.

У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.

◊

З’ехаць з глузду (разм.) — страціць розум, звар’яцець.

|| незак. з’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

съезжа́ть несов.

1. в разн. знач. з’язджа́ць; (сдвигаться, сползать — ещё) з’язджа́ць, спаўза́ць, ссо́ўвацца;

2. (уезжать) выязджа́ць, з’язджа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zjeżdżać

незак. з’язджаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábrutschen

vi (s) спаўза́ць, з’язджа́ць, саслі́згваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сполза́ть несов.

1. спаўза́ць; (спадать — ещё) з’язджа́ць;

2. перен. спаўза́ць; см. сползти́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)