Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зяцьм. зять
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зяць, ‑я; мн. зяці, ‑ёў; м.
Муж дачкі. І хоць у кожным пісьме дачка з зяцем запрашала і прыехаць да іх жыць або хоць у госці, Аляксандра Пятроўна ўсё не згаджалася.Каршукоў.Зяць на двор — чарка на стол.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зяцьм Schwíegersohn m -(e)s, -söhne
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Зяць ’муж дачкі’. Рус., укр.зять ’муж дачкі, сястры, залоўкі’, польск.zięć, палаб.ząt, чэш.zeť, славац.zať, славен.zèt ’муж дачкі’, серб.-харв.зе̏т, балг., макед.зет ’муж. дачкі ці сястры’. Ст.-слав.зѧть. Ст.-рус.зять. Прасл.zętь. Літ.žéntas ’зяць’, лат.znuôts ’зяць, сваяк’, грэч.γνωτός ’сваяк, брат’, ст.-інд.jñātíṣ ’сваяк’. Да і.-е.*gʼen‑ ’нараджаць’, адкуль *gʼenǝt‑. Трубачоў, История терм., 128–131; Фасмер, 2, 112; Шанскі, 2, З, 116; Махэк₂, 715; Скок, 3, 651–652; БЕР, 1, 636–637. Шаўр (Etymologie, 56–59) звяртае ўвагу на верагоднасць сувязі *zęt‑ з пастуляваным Іллічам–Світычам (Проблемы индоевр. языкозн., 1964, 7) і.-е.*gʼam‑ ’жаніцца’, не выключаючы разам з тым сувязі з і.-е.*gʼen(ǝ) ’нарадзіць — ведаць ад нараджэння’, на якую указваў Ісачанка, Зб. Гаўранку, 125–127 Трэба ўлічваць гіпатэтычнасць пабудовы Ілліча–Світыча, які лічыў, магчыма, што і.-е. корань < сяміцк.*d̯‑m, які этымалагізуецца праз ’запрагаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зятьзяць, род. зя́ця м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зяцёк, зяцька, м.
Памянш.-ласк.дазяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zięć
м.зяць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)