зянко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зянко́ўка зянко́ўкі
Р. зянко́ўкі зянко́вак
Д. зянко́ўцы зянко́ўкам
В. зянко́ўку зянко́ўкі
Т. зянко́ўкай
зянко́ўкаю		 зянко́ўкамі
М. зянко́ўцы зянко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зянко́ўка ж., тех. зенко́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зянкоўка 5/21

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зянко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Рэжучы інструмент для апрацоўкі ўваходнай часткі адтуліны ў металічных, пластмасавых і пад. дэталях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зянкоўка

т. 7, с. 133

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зенко́вка техн. зянко́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)