Зяле́за ’жалеза’ (Багушэвіч, Мар. дыс.). Рус. дыял. зеле́зо, укр. залі́зо. Прасл. želězo (гл. жалеза 1). Формы на з‑ у выніку дыстантнай асіміляцыі, як зязюля, залоза (Сабалеўскі, Лекции, 143; Трубачоў, ВСЯ, 2 (1957), 31), ці ў сувязі з вар’іраваннем *gh — *gʼh. Параўн. яшчэ Іванаў, История славянских и балканских названий металлов, 1983, 100–101.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зяле́за Балотная жалезная руда (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

iron

[aɪrn]

1.

n.

1) жале́за, зяле́за n.

2) вы́рабы з жале́за

3) прас -а m.

2.

adj.

1) жале́зны

2) мо́цны, ду́жы

3) цьвёрды, сто́йкі

3.

v.t.

1) прасава́ць

2) пакрыва́ць жале́зам

•

- iron out

- irons

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)