зы́рка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зы́рка зырчэ́й найзырчэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зы́рка нареч.

1. я́рко;

2. стреми́тельно, бы́стро;

1, 2 см. зы́ркі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зы́ркі, -ая, -ае.

Яркі, асляпляльны.

Зыркае полымя.

Зырка (прысл.) гарэць.

|| наз. зы́ркасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ату́хнуць, ‑не; пр. атух, ‑ла; зак.

Паслабець, перастаць зырка гарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бліц, ‑у, м.

Лямпа для імгненнай моцнай успышкі святла пры фатаграфаванні. У вестыбюлі палаца культуры было людна, зырка ўспыхвалі бліцы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зырчэ́й нареч. сравнит. ст.

1. я́рче;

2. стреми́тельнее, быстре́е;

1, 2 см. зы́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́рко нареч.

1. я́рка; (о пламени — ещё) зы́рка;

2. перен. я́рка, яскра́ва; см. я́ркий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бадня́к, ‑а, м.

Абл. Корч ад зваленага ў ваду дрэва. А перад хатай, на вуліцы, Зырка палаў смалісты бадняк, корч вялікай сасны, абкладзены дрывамі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Падсохлы, падмёрзлы; падшэрхлы. Сонца не па-летняму ўжо, але яшчэ зырка свяціла, слізгаючы косымі промнямі па пажоўклай траве, па ашэрхлай ужо восеньскай зямлі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машасто́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, пашыты з мошасту. Пагасла святло. Зырка заззяла рампа. Машастовая заслона набыла таемныя адценні. Мікуліч. Шапкі [настаўнікі] насілі .. з шырокімі круглымі вярхамі, з машастовымі аколышкамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)