Зы́нуць ’пабегчы (пра жывёлу)’ (Мат. Гом.). Верагодна, ад *зыкнуць ’бегаць ад укусаў насякомых’ (вядомага ў рус. гаворках у форме зыкнуть) са стратай к (параўн. цягнуць > цякуць і да т. п.). Гл. зыгаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Назы́нуць ’наваліцца, напасці’ (Юрч.). Да зынуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)