зу́мканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зу́мканне
Р. зу́мкання
Д. зу́мканню
В. зу́мканне
Т. зу́мканнем
М. зу́мканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зу́мканне ср., разг. зуде́ние; см. зу́мкаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зу́мканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зумкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Снуючыся высока ў небе, раняла птушка мяккія, ласкавыя мелодыі, сатканыя са звону срэбраных струн, з булькання лясных ручайкоў, з зумкання пчаліных крылцаў, шолаху красак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зу́мканне н. Gesúmm n -(e)s, Gesúmme n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зу́мкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Утвараць аднастайныя звінючыя гукі (пра насякомых).

Зумкаюць пчолы.

|| наз. зу́мканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gesúmm, Gesúmme

n -s зу́мканне, гудзе́нне; шум (у вуша́х)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sums

m -es разм.

1) зу́мканне

2) пусты́я размо́вы, балбатня́, лухта́

(éinen) gróßen ~ máchen (um A) — падня́ць шум (з-за чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)