зулу́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зулу́с зулу́сы
Р. зулу́са зулу́саў
Д. зулу́су зулу́сам
В. зулу́са зулу́саў
Т. зулу́сам зулу́самі
М. зулу́се зулу́сах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зулу́с зулу́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зулу́с,

гл. зулусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зулу́сы, ‑аў; адз. зулус, ‑а, м.; зулуска, ‑і, ДМ ‑лусцы; мн. зулускі, ‑сак; ж.

Народнасць Паўднёвай Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zulu

[ˈzu:lu:]

n., pl. -lus or -lu

1) зулу́с -а m.

2) зулу́ская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)