зубры́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зу́брыцца зу́брацца
Прошлы час
м. зубры́ўся зубры́ліся
ж. зубры́лася
н. зубры́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубры́цца несов., разг. зубри́ться; долби́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубры́цца, зубрыцца; незак.

Зал. да зубрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазубры́цца, ‑зубруся, ‑зубрышся, ‑зубрыцца; зак.

Разм. Атупець ад працяглага завучвання, зубрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубри́ться​II несов., страд. зубры́цца; см. зубри́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долби́ться страд.

1. дзяўбці́ся, дзяўба́цца;

2. дзяўбці́ся;

3. зубры́цца; см. долби́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)