зубарэ́з
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зубарэ́з |
зубарэ́зы |
| Р. |
зубарэ́за |
зубарэ́заў |
| Д. |
зубарэ́зу |
зубарэ́зам |
| В. |
зубарэ́за |
зубарэ́заў |
| Т. |
зубарэ́зам |
зубарэ́замі |
| М. |
зубарэ́зе |
зубарэ́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зубарэ́з, ‑а, м.
Рабочы на зубарэзным станку. У экскаватарным цэху Уралмашзавода, дзе працуе знатны зубарэз Канстанцін Якаўлевіч Маслій, усё велізарнае: пралёты нагадваюць вуліцы, а станкі — дамы. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зуборе́з техн. зубарэ́з, -за м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)