зуа́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зуа́ў зуа́вы
Р. зуа́ва зуа́ваў
Д. зуа́ву зуа́вам
В. зуа́ва зуа́ваў
Т. зуа́вам зуа́вамі
М. зуа́ве зуа́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зуа́ў (род. зуа́ва) м. зуа́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зуа́ў, зуава, м.

Гіст.

1. Салдат французскіх каланіяльных войск, якія фарміраваліся з жыхароў Паўночнай Афрыкі і французскіх дабравольцаў.

2. Салдат наёмных стралковых часцей у арміі султанскай Турцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуа́ў

(фр. zouave, ад ар. zuaua = назва аднаго з плямён у Алжыры)

1) салдат французскіх каланіяльных войск, якія фарміраваліся з жыхароў Алжыра;

2) салдат наёмных стралковых часцей у арміі султанскай Турцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зуа́в воен., ист. зуа́ў, род. зуа́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)