зры́гванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зры́гванне
Р. зры́гвання
Д. зры́гванню
В. зры́гванне
Т. зры́гваннем
М. зры́гванні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зры́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрыгваць ​1 — зрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зры́гнуты; зак., што і без дап. (разм.).

Вывергнуць частку нядаўна прынятай ежы цераз рот.

|| незак. зры́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зры́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)