зру́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зру́шванне
Р. зру́швання
Д. зру́шванню
В. зру́шванне
Т. зру́шваннем
М. зру́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зру́шванне ср. смеще́ние; см. зру́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зру́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрушваць — зрушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смеще́ние

1. (действие) зрушэ́нне, -ння ср., неоконч. зру́шванне, -ння ср., ссо́ўванне, -ння ср., скрана́нне, -ння ср.; перамяшчэ́нне, -ння ср.;

2. (с должности) зня́цце, -цця ср.;

3. перен. зрушэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)