зро́шчваць гл. зрасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зро́шчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зро́шчваю зро́шчваем
2-я ас. зро́шчваеш зро́шчваеце
3-я ас. зро́шчвае зро́шчваюць
Прошлы час
м. зро́шчваў зро́шчвалі
ж. зро́шчвала
н. зро́шчвала
Загадны лад
2-я ас. зро́шчвай зро́шчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зро́шчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зро́шчваць несов. сра́щивать; см. зрасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зро́шчваць гл. зрaсціць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зрасці́ць, зрашчу́, зро́сціш, зро́сціць; зро́шчаны; зак., што.

1. Лечачы, даць магчымасць зрасціся.

З. зламаную косць.

2. Злучыць вельмі шчыльна, звязаць (спец.).

З. канцы каната.

|| незак. зро́шчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зро́шчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да. зрошчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сра́щивать несов.

1. (заставлять срастаться) зро́шчваць;

2. техн. (соединять концы, края) злуча́ць, зро́шчваць; (сваривать) зва́рваць;

3. перен. з’ядно́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зро́шчванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрошчваць — зрасціць.

2. Цеснае злучэнне, зліццё чаго‑н. з чым‑н. Зрошчванне банкавага капіталу з прамысловым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)