зро́шчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зро́шчаны |
зро́шчаная |
зро́шчанае |
зро́шчаныя |
| Р. |
зро́шчанага |
зро́шчанай
зро́шчанае |
зро́шчанага |
зро́шчаных |
| Д. |
зро́шчанаму |
зро́шчанай |
зро́шчанаму |
зро́шчаным |
| В. |
зро́шчаны (неадуш.)
зро́шчанага (адуш.) |
зро́шчаную |
зро́шчанае |
зро́шчаныя (неадуш.)
зро́шчаных (адуш.) |
| Т. |
зро́шчаным |
зро́шчанай
зро́шчанаю |
зро́шчаным |
зро́шчанымі |
| М. |
зро́шчаным |
зро́шчанай |
зро́шчаным |
зро́шчаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зро́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зро́шчаны |
зро́шчаная |
зро́шчанае |
зро́шчаныя |
| Р. |
зро́шчанага |
зро́шчанай
зро́шчанае |
зро́шчанага |
зро́шчаных |
| Д. |
зро́шчанаму |
зро́шчанай |
зро́шчанаму |
зро́шчаным |
| В. |
зро́шчаны (неадуш.)
зро́шчанага (адуш.) |
зро́шчаную |
зро́шчанае |
зро́шчаныя (неадуш.)
зро́шчаных (адуш.) |
| Т. |
зро́шчаным |
зро́шчанай
зро́шчанаю |
зро́шчаным |
зро́шчанымі |
| М. |
зро́шчаным |
зро́шчанай |
зро́шчаным |
зро́шчаных |
Кароткая форма: зро́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зро́шчаны
1. прич. сращённый; см. зрасці́ць;
2. прил. сро́сшийся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зро́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад зрасціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сращённый
1. зро́шчаны;
2. злу́чаны, зро́шчаны; зва́раны;
3. з’ядна́ны; см. срасти́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зрасці́ць, зрашчу́, зро́сціш, зро́сціць; зро́шчаны; зак., што.
1. Лечачы, даць магчымасць зрасціся.
З. зламаную косць.
2. Злучыць вельмі шчыльна, звязаць (спец.).
З. канцы каната.
|| незак. зро́шчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зро́шчванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сро́сшийся
1. прич. які́ (што) зро́сся;
2. прил. зро́шчаны, зро́слы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дромеагнаты́зм
(ад лац. dromaeus = назва атрада птушак + гр. gnathos = сківіца)
від будовы паднябення ў птушак, калі косці нерухома зрошчаны паміж сабой (характэрны для страусаў, ківі, нанду).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
капіта́л, ‑у, м.
1. Вартасць, якая прыносіць яе ўладальніку-капіталісту прыбавачную вартасць шляхам эксплуатацыі наёмных рабочых. Прамысловы капітал. Фінансавы капітал. Манапалістычны капітал. // толькі адз. Капіталісты, буржуазія як клас; капіталізм. Краіны капіталу.
2. Разм. Сума грошай (звычайна вялікая). Некалькі дзесяткаў заробленых рублёў зараз здаваліся Лабановічу значным капіталам, з якім весялей заглядалася ў заўтрашні дзень. Колас. Дагэтуль Зося насіла ўвесь свой капітал у хустачцы, туга заціснуўшы вузлом і медзякі і паперкі. Брыль.
3. перан. Багацце, каштоўнасць, скарб. [Бондар:] Людзі — найдаражэйшы капітал. Сапраўдны чалавек — найвялікшае багацце. Гурскі.
•••
Асноўны капітал — частка капіталу, якая затрачваецца на набыццё сродкаў вытворчасці.
Іміграцыя капіталу гл. іміграцыя.
Пераменны капітал — частка капіталу, якая затрачваецца на наём рабочай сілы.
Прамысловы капітал — капітал, які функцыяніруе ў сферы капіталістычнай матэрыяльнай вытворчасці і праз эксплуатацыю наёмных рабочых дае прыбавачную вартасць.
Фінансавы капітал — зрошчаны капітал банкаўскіх і прамысловых манаполій.
Мёртвы капітал — а) каштоўнасці, маёмасць, якія не прыносяць даходу; б) перан. пра ідэі, думкі, веды і пад., што не знаходзяць сабе прымянення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)