зрані́ць, зраню́, зро́ніш, зро́ніць; зро́нены; зак., каго (разм.).
Нарадзіць дзіця мёртвым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.
Нанесці каму-н. многа ран.
З. усё цела.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зра́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зра́ню |
зра́нім |
| 2-я ас. |
зра́ніш |
зра́ніце |
| 3-я ас. |
зра́ніць |
зра́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зра́ніў |
зра́нілі |
| ж. |
зра́ніла |
| н. |
зра́ніла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зра́нь |
зра́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зра́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зрані́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зраню́ |
зро́нім |
| 2-я ас. |
зро́ніш |
зро́ніце |
| 3-я ас. |
зро́ніць |
зро́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зрані́ў |
зрані́лі |
| ж. |
зрані́ла |
| н. |
зрані́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зрані́ |
зрані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зрані́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зрані́ць сов., обл. (родить раньше срока) ски́нуть, вы́кинуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
Нанесці многа ран, пакрыць ранамі. Зраніць рукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зрані́ць, зро́ніваць ’заўчасна нарадзіць нежывое дзіця’ (Нас.). Рус. валаг. изроня́ть ’страціць’, вяцк. изрони́ть ’пражыць у бядзе’, укр. зрони́ти ’не ўтрымаць, упусціць’, ’сказаць’, польск. zronić ’упусціць’, ’нарадзіць заўчасна’, чэш. zroniti ’змачыць (слязьмі, потам)’, славац. zroniť ’скінуць уніз, забіць’, в.-луж. zronić ’упусціць’, н.-луж. zroniś ’упусціць, рассыпаць’, серб.-харв. изро̀нити ’выйсці з-пад вады на паверхню’, ’выйсці на свет’, ’узнікнуць’, ’праліць, прасыпаць’, балг. изо̀нвам (се) ’крышу́ на дробныя часцінкі’, ’падаю (пра лісце, пот, зерне, слёзы)’, макед. изрони ’тс’. Ст.-рус. изронити ’дазволіць упасці, утраціць’ (XII ст.). Прасл. jьz‑ron‑i‑ti верагодна, мела значэнне ’ўпусціць, праліць, прасыпаць’, якое развілося ў бел., польск. да значэння ’нарадзіць заўчасна’ (аналагічнае развіццё ў выкінуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
изра́нить сов. зра́ніць, пара́ніць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зра́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зраніць.
2. у знач. прым. Са слядамі ран. Зраненыя грудзі. // перан. Змучаны, спакутаваны. Зраненая душа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скало́ць², скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.
1. Змацаваць разам што-н., сашпільваючы.
С. кускі матэрыі.
С. шпількай пояс.
2. і каго. Зраніць у многіх месцах чым-н. вострым, калючым.
С. ногі іржышчам.
|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)