зрака́цца гл. зрачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зрака́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зрака́юся зрака́емся
2-я ас. зрака́ешся зрака́ецеся
3-я ас. зрака́ецца зрака́юцца
Прошлы час
м. зрака́ўся зрака́ліся
ж. зрака́лася
н. зрака́лася
Загадны лад
2-я ас. зрака́йся зрака́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час зрака́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрака́цца (каго, чаго) несов., разг. отрека́ться (от кого, чего); см. зрачы́ся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрака́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да зрачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрачы́ся, зраку́ся, зрачо́шся, зрачэ́цца; зрачо́мся, зрачаце́ся, зраку́цца; зро́кся, зракла́ся, -ло́ся; зрачы́ся; зак., каго-чаго (разм.).

Адмовіцца, адрачыся ад каго-, чаго-н.

З. сваіх слоў.

З. бацькоў.

|| незак. зрака́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зрачы́ся, зрака́цца verzíchten vi (каго-н., чаго-н. auf A); sich lóssagen (von D), áufgeben* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

disclaim

[dɪsˈkleɪm]

v.t.

1) адмаўля́цца

2) зрака́цца, адрака́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ба́хі забіва́ць ’зракацца сваіх слоў ці ўчынкаў’ (КЭС, лаг.). Здаецца, таго ж паходжання, што і ба́кі забіва́ць ’дурыць’ (гл. пад ба́кі), але фанетыка слова незразумелая (дыялектная дэфармацыя ці ўплыў слоў тыпу ба́харь, ’краснабай’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

renounce

[rɪˈnaʊns]

v.i.

1) адступа́ць (-ца); зрака́цца; адмаўля́цца

He renounced his claim to the money — Ён адмо́віўся ад сваі́х прэтэ́нзіяў на гро́шы

2) вырака́цца, зрака́цца каго́-чаго́; адпіра́цца ад каго́-чаго́

He renounced his wicked son — Ён вы́ракся свайго́ зло́га сы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abjure

[æbˈdʒʊr]

v.t.

1) адрака́цца, зрака́цца, адмаўля́цца

to abjure power — адрачы́ся ад ула́ды, зрачы́ся ўла́ды

2) афіцы́йна адступа́цца

to abjure one’s religion — адступі́цца ад ве́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)