зо́лкі, -ая, -ае.

Сыры, пранізліва халодны (пра надвор’е, вецер, дождж).

З. вецер.

|| наз. зо́лкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зо́лкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зо́лкі зо́лкая зо́лкае зо́лкія
Р. зо́лкага зо́лкай
зо́лкае		 зо́лкага зо́лкіх
Д. зо́лкаму зо́лкай зо́лкаму зо́лкім
В. зо́лкі (неадуш.)
зо́лкага (адуш.)		 зо́лкую зо́лкае зо́лкія (неадуш.)
зо́лкіх (адуш.)
Т. зо́лкім зо́лкай
зо́лкаю		 зо́лкім зо́лкімі
М. зо́лкім зо́лкай зо́лкім зо́лкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зо́лкі промо́зглый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зо́лкі, ‑ая, ‑ае.

Сыры, пранізліва халодны (пра надвор’е, дождж, вецер). Золкі вецер. □ Зверху сыпалася імжа, як увосень. Халодная, золкая. Пташнікаў. Халодная золкая пагода не спрыяла бадзёраму настрою. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́лкі

1. (пра паветра, пах) dúmpf(ig), múffig; mód(e)rig;

2. (пра надвор’е) násskalt, feucht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зо́лкі ’сыры, пранізлівы’. Рус. арханг. золко́й ’кіслы’. Прыметнік ад zol‑ (гл. золь 1) з суфіксам ‑ъk‑. Трубачоў, Слав. языкозн., V, 179.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мо́зглый прост. зо́лкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humid [ˈhju:mɪd] adj. вільго́тны; сыры́, во́лкі, зо́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

залкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху золкі. Ранішні залкаваты вецярок нешта варушыў паміж.. [слупамі]. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адзале́ць ’памерзнуць, загінуць’ (Касп.). Гл. золкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)