знаёмец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м. (разм.).

Знаёмы чалавек.

Сустрэць старога знаёмца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знаё́мец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. знаё́мец знаё́мцы
Р. знаё́мца знаё́мцаў
Д. знаё́мцу знаё́мцам
В. знаё́мца знаё́мцаў
Т. знаё́мцам знаё́мцамі
М. знаё́мцу знаё́мцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знаёмец, -мца м., разг. знако́мый, знако́мец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаёмец, ‑мца, м.

Разм. Знаёмы чалавек. Яўхім спачатку, з шастом на плячы, зрабіў быў крок да знаёмца, але, бачачы яго абыякавасць, нават нейкую пагарду, далей не пайшоў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм. Жан. да знаёмец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przygodny

выпадковы;

przygodny znajomy — выпадковы знаёмы (знаёмец)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znajomy

znajom|y

1. знаёмы;

~е strony — знаёмыя мясціны;

2. ~y м. знаёмы; знаёмец;

3. ~a ж. знаёмая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)