знаха́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. знаха́ру знаха́рым
2-я ас. знаха́рыш знаха́рыце
3-я ас. знаха́рыць знаха́раць
Прошлы час
м. знаха́рыў знаха́рылі
ж. знаха́рыла
н. знаха́рыла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знаха́рыць несов. занима́ться зна́харством; зна́харить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаха́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Займацца знахарствам. — Знахары, калі ўмееш! — згадзіўся Багдан. — Але ж ты ў нас доктар, а не знахар. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаха́рыць quácksalbern неаддз. vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зна́харить несов. знаха́рыць, чарава́ць; шапта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

quácksalbern

vi знаха́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Валхві́ць ’лячыць’ (Пал.); ’песціць, цацкацца’ (Юрч.). Другое значэнне метафарычнае. Валхвіць ’лячыць’ да волхв ’знахар’, параўн. рус. волхвовать, волшить, волшебничать, волшебствовать ’знахарыць, загаварваць’. Параўн. семантычныя суадносіны варажыць і урач (гл. Коген, Запіскі, 191). Гл. таксама Вайян, RÉS, 1961, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

salbádern

vi

1) знаха́рыць, шапта́ць

2) груб. вярзці́ абы-што́, мянці́ць языко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)