знато́к, -така́, мн. -такі́, -тако́ў, м.

Той, хто валодае вялікімі ведамі ў чым-н., тонкім разуменнем чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знато́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. знато́к знатакі́
Р. знатака́ знатако́ў
Д. знатаку́ знатака́м
В. знатака́ знатако́ў
Т. знатако́м знатака́мі
М. знатаку́ знатака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знато́к, -така́ м. знато́к; до́ка м. и ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знато́к м. знато́к, -така́ м.; зна́ўца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знато́к, ‑така, м.

Тое, што і знавец. Знаток вайсковай справы. □ Пан Крулеўскі лічыў сябе знатаком сялянскай псіхалогіі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цени́тель (знаток) знато́к, -така́ м.;

цени́тель иску́сств знато́к маста́цтва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́искаться знайсці́ся;

вы́искался знато́к знайшо́ўся знато́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заканазна́вец, -зна́ўца, мн. -зна́ўцы, -зна́ўцаў, м.

Знаток законаў, юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́ктык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па тактыцы, знаток тактыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зна́вец (род. зна́ўца) м. знато́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)