змята́ць гл. змесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змята́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. змята́ю змята́ем
2-я ас. змята́еш змята́еце
3-я ас. змята́е змята́юць
Прошлы час
м. змята́ў змята́лі
ж. змята́ла
н. змята́ла
Загадны лад
2-я ас. змята́й змята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час змята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змята́ць несов., прям., перен. смета́ть; см. зме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змята́ць гл. змесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зме́сці, змяту́, змяце́ш, змяце́; змяцём, змецяце́, змяту́ць; змёў, змяла́, -ло́; змяці́; зме́цены; зак., што.

1. Метучы, зняць, сцерці, скінуць з паверхні чаго-н.

З. пыл з лавы.

З. усё на сваім шляху.

З. з твару зямлі каго-, што-н. (перан.: знішчыць).

2. Метучы, згрэбці ў адно месца, у кучу.

З. смецце ў куток.

|| незак. змята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. змята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да змятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змята́цца несов., страд. смета́ться; см. змята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смета́ть​I несов. (к смести́) прям., перен. змята́ць;

смета́ть всё на своём пути́ перен. змята́ць усё на сваі́м шляху́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змята́нне ср., прям., перен. смета́ние; см. змята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)