змы́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Астатак ад куска мыла, якім карысталіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змы́лак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. змы́лак змы́лкі
Р. змы́лка змы́лкаў
Д. змы́лку змы́лкам
В. змы́лак змы́лкі
Т. змы́лкам змы́лкамі
М. змы́лку змы́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змы́лак, -лка м. обмы́лок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змы́лак, ‑лка, м.

Астатак ад куска мыла, якім карысталіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́лак м. Séifenrest m -(e)s, -e, Séifenstummel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обмы́лок разг.

1. (остаток мыла) змы́лак, -лка м.;

2. / обмы́лки ед. нет (мыльная вода) па́залкі, -лак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мылки мн.

1. (обмылки) змы́лкі, -каў мн., ед. змы́лак, -лка м.;

2. (оставшаяся после мытья мыльная вода) памы́і, -мы́яў ед. нет, па́залкі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)