змо́ршчыць гл. моршчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ршчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змо́ршчу змо́ршчым
2-я ас. змо́ршчыш змо́ршчыце
3-я ас. змо́ршчыць змо́ршчаць
Прошлы час
м. змо́ршчыў змо́ршчылі
ж. змо́ршчыла
н. змо́ршчыла
Загадны лад
2-я ас. змо́ршчы змо́ршчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час змо́ршчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́ршчыць сов.

1. (лоб, брови) намо́рщить, смо́рщить;

2. (съёжить, покоробить, образовать складки) смо́рщить;

з. бо́ты — смо́рщить сапоги́;

3. покры́ть ря́бью (о воде)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ршчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіўшы грымасу, сабраць у маршчыны, складкі. Зморшчыць лоб. Зморшчыць твар. □ Даша зморшчыла нос і, нібы ўжо сама не радая сваім роспытам, пачырванела. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

1. Збіраць у маршчыны (скуру, часткі твару).

М. лоб.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Утвараць складкі на гладкай паверхні.

Вецер моршчыць ваду.

|| зак. намо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 1 знач.) і змо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смо́рщить сов. змо́ршчыць, мног. пазмо́ршчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ршчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зморшчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pomarszczyć

зак. зморшчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нахмы́рыць

‘нахмурыць, насупіць, зморшчыць што-небудзь (нахмырыць лоб)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нахмы́ру нахмы́рым
2-я ас. нахмы́рыш нахмы́рыце
3-я ас. нахмы́рыць нахмы́раць
Прошлы час
м. нахмы́рыў нахмы́рылі
ж. нахмы́рыла
н. нахмы́рыла
Загадны лад
2-я ас. нахмы́р нахмы́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час нахмы́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памо́ршчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑шчыць; зак., што.

Наморшчыць, зморшчыць. Вайтовіч хвілінку памаўчаў, паморшчыў лоб і адказаў на просьбу: — Праз месяц які можна наведацца. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)