змаўля́цца гл. змовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змаўля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. змаўля́юся змаўля́емся
2-я ас. змаўля́ешся змаўля́ецеся
3-я ас. змаўля́ецца змаўля́юцца
Прошлы час
м. змаўля́ўся змаўля́ліся
ж. змаўля́лася
н. змаўля́лася
Загадны лад
2-я ас. змаўля́йся змаўля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час змаўля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змаўля́цца несов., неодобр. сгова́риваться; см. змо́віцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да змовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змаўля́цца гл. змовіцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змо́віцца, змо́ўлюся, змо́вішся, змо́віцца; зак.

Дамовіцца адносна якіх-н. дзеянняў.

Змовіліся дзейнічаць разам.

|| незак. змаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сгова́риваться несов. згаво́рвацца, дамаўля́цца; неодобр. змаўля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

collude

[kəˈlu:d]

v.i.

згаво́рвацца; змаўля́цца (патае́мна)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сюсю́каць ’размаўляючы, замяняць шыпячыя гукі свісцячымі’; ’размаўляць па-дзіцячаму’ (ТСБМ, Ласт.), ’гаварыць шэптам; змаўляцца’ (Яўс.), сюсю́кацца ’гусці (пра пчол)’ (лід., Сл. ПЗБ). Укр. сюсю́кати ’тс’, ’гаварыць з прысвістам, падобна дзіцяці’, рус. сюсю́кать ’тс’. Гукапераймальнае (Фасмер, 3, 823).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

porozumiewać się

незак.

1. згаворвацца, дамаўляцца, змаўляцца;

2. звязвацца, наладжваць сувязь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)