зма́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зма́зчыца зма́зчыцы
Р. зма́зчыцы зма́зчыц
Д. зма́зчыцы зма́зчыцам
В. зма́зчыцу зма́зчыц
Т. зма́зчыцай
зма́зчыцаю		 зма́зчыцамі
М. зма́зчыцы зма́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зма́зчыца ж. сма́зчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зма́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да змазчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца змазкай чаго-н.

З. чыгуначных колаў.

|| ж. зма́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сма́зчица зма́зчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)