зліў, зліва і зліву, м.

1. -у, гл. зліць.

2. -а, мн. злівы, -аў. Прыстасаванне для сцёку якой-н. вадкасці (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злі́ў

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. злі́ў
Р. злі́ву
Д. злі́ву
В. злі́ў
Т. злі́вам
М. злі́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злі́ў

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. злі́ў злі́вы
Р. злі́ва злі́ваў
Д. злі́ву злі́вам
В. злі́ў злі́вы
Т. злі́вам злі́вамі
М. злі́ве злі́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зліў м.

1. (род. злі́ву) (действие) слив, сток;

2. (род. злі́ва) (устройство) слив, сток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліў, зліва і зліву, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. зліваць — зліць (у 1 знач.).

2. ‑а. Спец. Прыстасаванне для сцёку вады або другой вадкасці. Брудная вада сама вылівалася праз дзірку ў дне карыта і сцякала на двор: пад карытам у падлозе Лапко зрабіў зліў. Колас.

3. ‑а. Месца, дзе зліваюцца рэкі. Гарадзішча старое на зліве рэк, Больш як дзесяць стагоддзяў назад Першы зруб паставіў тут чалавек. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зліць, злію́, зліе́ш, зліе́; зліём, зліяце́, злію́ць і салью́, салье́ш, салье́; сальём, сальяце́, салью́ць; зліў, зліла́, -ло́, -лі; злі; зліты; зак., што.

1. Адліць, каб аддзяліць што-н. ад чаго-н.

З. ваду са зваранай бульбы.

2. Выліць, пераліць што-н. куды-н.

З. тлушч у слоік.

3. Змяшаць, наліўшы з розных месц.

З. малако ад розных кароў.

4. перан. Злучыць, аб’яднаць.

З. галасы.

З. два прадпрыемствы.

З. сваю душу з прыродай (перан.).

5. Заліць усю паверхню вадкасцю.

З. падлогу вадой.

|| незак. зліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зліва́нне, -я, н. (паводле 1—3 і 5 знач.), зліў, злі́ву, м. (да 3 знач.; спец.) і зліццё, -я́, н. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злію́
салью́		 сальё́м
зліё́м
2-я ас. зліе́ш
салье́ш		 зліяце́
сальяце́
3-я ас. зліе́
салье́		 злію́ць
салью́ць
Прошлы час
м. злі́ў злілі́
ж. зліла́
н. зліло́
Загадны лад
2-я ас. злі́
злі́й		 злі́це
злі́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час злі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

sink​1 [sɪŋk] n.

1. ра́кавіна (водаправода);

a kitchen sink кухо́нная ра́кавіна; мы́йка

2. зліў, сцёк, сцёкавы кало́дзеж; клаа́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слив м.

1. (действие) зліў, род. злі́ву м., зліва́нне, -ння ср., зліццё, -цця́ ср.;

2. спец. зліў, род. злі́ва, сток, род. сто́ка м., сто́ка, -кі ж.;

3. (убыль весеннего разлива) обл. спад, род. спа́ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тук, ‑у, м.

1. Мінеральнае ўгнаенне. Глебу добра заправілі арганікай, мінеральнымі тукамі, старанна апрацавалі. «Звязда».

2. Растоплены тлушч. Павел, з’еўшы каўбасы і сала, зліў сабе на талерку з патэльні тук і апетытна ма[ча]ў бульбай. Шамякін. Ах, які духмяны тук цячэ на хлеб ад гэтай задымленай смачнай скваркі! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)