злю́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. злю́ка злю́кі
Р. злю́кі злю́к
Д. злю́ку злю́кам
В. злю́ку злю́к
Т. злю́кам злю́камі
М. злю́ку злю́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злю́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. злю́ка злю́кі
Р. злю́кі злю́к
Д. злю́цы злю́кам
В. злю́ку злю́к
Т. злю́кай
злю́каю		 злю́камі
М. злю́цы злю́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злю́ка м. и ж., разг. зло́снік, -ка м., зло́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злю́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ злюцы, Т злюкай, ж.

Разм. Дужа сярдзіты, злы чалавек. — Ух, злюка! — зацмокаў языком Ахметка, калі Гошка расказаў яму, як сустрэла іх жонка электрыка. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зласлі́віца ж. злю́ка, зла́я же́нщина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зласлі́вец, -лі́ўца м. злю́ка, злой челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shrew [ʃru:] n.

1. zool. земляры́йка

2. dated меге́ра, злю́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зло́снік м.

1. злю́ка ж.;

2. недоброжела́тель, не́друг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́сніца ж.

1. злю́ка;

2. недоброжела́тельница, не́друг м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vixen [ˈvɪksn] n.

1. ліса́, лісі́ца

2. dated меге́ра, злю́ка; сварлі́вая ба́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)