злу́чка гл. злучыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злу́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. злу́чка
Р. злу́чкі
Д. злу́чцы
В. злу́чку
Т. злу́чкай
злу́чкаю
М. злу́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злу́чка ж., с.-х. слу́чка, спа́ривание ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. злучаць ​2 — злучыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злучка

т. 7, с. 92

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

злу́чка ж с.-г. Décken n -s, Belégen n -s; Beschälen n -s, Beschälung f - (пра коней)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злучы́ць², злучу́, злу́чыш, злу́чыць; злу́чаны; зак., каго.

Спараваць самку і самца для атрымання прыплоду.

|| незак. злуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. злу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

copulation [ˌkɒpjəˈleɪʃn] n. biol., fml спаро́ўванне, злу́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злучо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. злучо́к злучкі́
Р. злучка́ злучко́ў
Д. злучку́ злучка́м
В. злучо́к злучкі́
Т. злучко́м злучка́мі
М. злучку́ злучка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слу́чка ж. злу́чка, -кі ж., спаро́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)