злуза́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злуза́ю злуза́ем
2-я ас. злуза́еш злуза́еце
3-я ас. злуза́е злуза́юць
Прошлы час
м. злуза́ў злуза́лі
ж. злуза́ла
н. злуза́ла
Загадны лад
2-я ас. злуза́й злуза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час злуза́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злуза́ць сов.

1. (кору, скорлупу и т.п.) снять, содра́ть, счи́стить;

2. (съесть, грызя) сгрызть;

з. се́мкі — сгрызть се́мечки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да лузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палу́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што

1. Злузаць усё, многае.

2. і без дап. Лускаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Злузаць усё, многае. Палузаць увесь баб.

2. і без дап. Лузаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злуза́ны

1. в разн. знач. соединённый; сращённый;

2. сгры́зенный;

1, 2 см. злуза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

содра́ть сов., прям., перен. садра́ць, здзе́рці, мног. паздзіра́ць; (кору, скорлупу и т. п. — ещё) злуза́ць, мног. пазлу́зваць; злупі́ць, мног. пазлу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)