Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зло́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які мае зло на каго-н.; вораг.
Сябры і злоснікі.
|| ж.зло́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым.зло́сніцкі, -ая, -ае.
Злосніцкія нагаворы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зло́снікм.
1. злю́ка ж.;
2. недоброжела́тель, не́друг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зло́снік, ‑а, м.
Чалавек, які мае зло на каго‑н.; нядобразычлівец, вораг. Здалося [Паходні], што на яго глядзяць у гэты час зводдалі сябры і злоснікі — адны добразычліва, другія асуджальна, глядзяць і чакаюць яго слова.Хадкевіч.— Ніякаму гаду нас не адолець! Гэта я ведаю. Багата мы бачылі іх, усякіх злоснікаў.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зло́снікм Wídersacher m -s, -; Feind m -(e)s, -e; гл тс зласлі́вeц
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зласлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.
Той, хто пастаянна злуецца, злоснік.
|| ж.зласлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зло́сніца, ‑ы, ж.
Жан.дазлоснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зламы́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто жадае каму-н. зла, чыніць зло; злоснік.
|| ж.зламы́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
złośnik
м.разм.злоснік; аспідак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зласлі́вец, ‑ліўца, м.
Той, хто пастаянна злуецца; злоснік. — Хай такая падзяка маім зласліўцам, як ты мяне слухаеш і як ты мне аддзякавала.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)