зло́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зло́сны зло́сная зло́снае зло́сныя
Р. зло́снага зло́снай
зло́снае		 зло́снага зло́сных
Д. зло́снаму зло́снай зло́снаму зло́сным
В. зло́сны (неадуш.)
зло́снага (адуш.)		 зло́сную зло́снае зло́сныя (неадуш.)
зло́сных (адуш.)
Т. зло́сным зло́снай
зло́снаю		 зло́сным зло́снымі
М. зло́сным зло́снай зло́сным зло́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зло́сны, -ая, -ае.

1. Поўны злосці, нядобразычлівасці.

З. паклёп.

Злосныя намеры.

2. Сярдзіты, куслівы, злы (пра жывёл).

З. сабака.

3. Свядома нядобрасумленны.

З. банкрут.

4. Закаранелы ў чым-н. заганным.

З. парушальнік дысцыпліны.

|| наз. зло́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́сны

1. злой, зло́бный; жёлчный, серди́тый, раздражённый;

з. чалаве́к — злой (зло́бный, жёлчный) челове́к;

з. по́гляд — серди́тый взгляд;

2. (о поступке, чувстве) злой, зло́бный, зло́стный;

3. (ожесточённый) я́рый, я́ростный;

з. во́раг — я́рый (я́ростный) враг;

з. банкру́т — зло́стный банкро́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Поўны злосці, варожасці, нядобразычлівасці. Злосны чалавек. □ — Ну, а чаму ж ты такая вось? — Якая? — Ды злосная. Проста дакрануцца нельга да цябе. А яшчэ кажаш, што не злуеш. Галавач. Палкоўнік, злосны і зняможаны, адкінуўся на падушку, з пакутніцкім выглядам заплюшчыў вочы. Чорны. // Несправядлівы, прадузяты. Хлуснёй імкнуўся злосны крытык ад свету праўду ўсю закрыць. Дубоўка. // Які выражае злосць. Хама Хаміч пасвяціў у кабінку. Там сядзеў мужчына і пазіраў на яго злоснымі вачамі. Корбан. І тут жа твар.. [Касі] стаў суровы і злосны. Скрыган. // Прасякнуты злосцю, нядобразычлівасцю. Жвір гаварыў нешта яшчэ, але Косця не слухаў, нейкая злосная думка заглушала ўсё. Адамчык. — Я напісала яму злоснае пісьмо. Шамякін.

2. Сярдзіты, куслівы, злы (пра жывёл). [Галя] ужо ўзялася за клямку, як раптам падумала: «А што, калі там злосны сабака, як Дальма ў дзядзькі Захара». Арабей.

3. Бязлітасны, жорсткі. [Бушмар] пайшоў, але злосная трывога не пакідала яго. Чорны. // перан. Моцны, люты (пра мароз, вецер і пад.). За сялом, за пералескам Злосны вецер свішча, — Там спраўляе завіруха У палях ігрышча. Русак.

4. Свядома нядобрасумленны; зламысны. Злосны злачынец. □ Злосны шкоднік быў раскрыты — Заатэхнік той стары. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́сны

1. böse, bösartig, bóshaft;

2. (пра жывёл) bíssig, scharf;

зло́сны саба́ка bíssiger [schárfer] Hund;

быць зло́сным на каго-н (mit) j-m zürnen, auf j-n [mit j-m] böse sein, wütend sein (auf, über A);

3. (бязлітасны) únbarmherzig, schónungslos, gráusam;

4. (зламысны) böswillig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хі́тра-зло́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́тра-зло́сны хі́тра-зло́сная хі́тра-зло́снае хі́тра-зло́сныя
Р. хі́тра-зло́снага хі́тра-зло́снай
хі́тра-зло́снае		 хі́тра-зло́снага хі́тра-зло́сных
Д. хі́тра-зло́снаму хі́тра-зло́снай хі́тра-зло́снаму хі́тра-зло́сным
В. хі́тра-зло́сны (неадуш.)
хі́тра-зло́снага (адуш.)		 хі́тра-зло́сную хі́тра-зло́снае хі́тра-зло́сныя (неадуш.)
хі́тра-зло́сных (адуш.)
Т. хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снай
хі́тра-зло́снаю		 хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снымі
М. хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снай хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гне́ўны, -ая, -ае.

1. Ахоплены гневам.

Г. адміністратар.

2. Злосны, грозны.

Г. позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́бный зло́сны; зласлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазлава́ць, -лую́, -луе́ш, -луе́; -луём, -луяце́, -лую́ць; -лу́й; зак.

Прыйсці ў злосны стан, раззлавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́сквіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

Злосны п.

|| прым. па́сквільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)