злачы́нны, -ая, -ае.

1. Які заключае ў сабе злачынства.

Злачынная банда.

З. чалавек.

|| наз. злачы́ннасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злачы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. злачы́нны злачы́нная злачы́ннае злачы́нныя
Р. злачы́ннага злачы́ннай
злачы́ннае		 злачы́ннага злачы́нных
Д. злачы́ннаму злачы́ннай злачы́ннаму злачы́нным
В. злачы́нны (неадуш.)
злачы́ннага (адуш.)		 злачы́нную злачы́ннае злачы́нныя (неадуш.)
злачы́нных (адуш.)
Т. злачы́нным злачы́ннай
злачы́ннаю		 злачы́нным злачы́ннымі
М. злачы́нным злачы́ннай злачы́нным злачы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злачы́нны престу́пный; злоумы́шленный; злоде́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злачы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіў злачынства, парушыў закон. Злачынная банда. // Які заключае ў сабе злачынства. Злачынная палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злачы́нна прысл., злачы́нны verbrécherisch, méuchlerisch, frévelhaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

престу́пный злачы́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыміна́льны, -ая, -ае.

Звязаны са злачынствам; злачынны.

К. выпадак.

|| наз. крыміна́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злоде́йский ліхадзе́йскі; злачы́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злачы́ннасць, -і, ж.

1. гл. злачынны.

2. Наяўнасць, колькасць злачынстваў.

Барацьба са злачыннасцю сярод падлеткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злоумы́шленный уст. зламы́сны, злачы́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)