зла́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зла́тка |
зла́ткі |
| Р. |
зла́ткі |
зла́так |
| Д. |
зла́тцы |
зла́ткам |
| В. |
зла́тку |
зла́так |
| Т. |
зла́ткай
зла́ткаю |
зла́ткамі |
| М. |
зла́тцы |
зла́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зла́тка ж., зоол. зла́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зла́тка зоол. зла́тка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зла́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жук, які мае яркую афарбоўку з металічным адлівам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)