зласлі́віца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зласлі́віца зласлі́віцы
Р. зласлі́віцы зласлі́віц
Д. зласлі́віцы зласлі́віцам
В. зласлі́віцу зласлі́віц
Т. зласлі́віцай
зласлі́віцаю		 зласлі́віцамі
М. зласлі́віцы зласлі́віцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зласлі́віца ж. злю́ка, зла́я же́нщина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зласлі́віца, ‑ы, ж.

Жан. да зласлівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зласлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто пастаянна злуецца, злоснік.

|| ж. зласлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недоброжела́тельница ж. нядобразычлі́віца, -цы ж.; непрыхі́льніца, -цы ж.; не́прыяцелька, -кі ж.; зло́сніца, -цы ж., зласлі́віца, -цы ж.; во́раг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)