злапо́мны, -ая, -ае.

Тое, што і злапамятны.

|| наз. злапо́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злапо́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. злапо́мны злапо́мная злапо́мнае злапо́мныя
Р. злапо́мнага злапо́мнай
злапо́мнае		 злапо́мнага злапо́мных
Д. злапо́мнаму злапо́мнай злапо́мнаму злапо́мным
В. злапо́мны (неадуш.)
злапо́мнага (адуш.)		 злапо́мную злапо́мнае злапо́мныя (неадуш.)
злапо́мных (адуш.)
Т. злапо́мным злапо́мнай
злапо́мнаю		 злапо́мным злапо́мнымі
М. злапо́мным злапо́мнай злапо́мным злапо́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злапо́мны, см. злапа́мятны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злапо́мны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і злапамятны. Лявон Нарбутовіч быў чалавек злапомны і помслівы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злапо́мны náchtragend, náchträgerisch; ráchsüchtig (помслівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злапа́мятлівы гл. злапомны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spiteful

[ˈspaɪtfəl]

adj.

зло́сны, зласьлі́вы; злапо́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зла... (гл. зло...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зло...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: злапомны, зламысны, злаякасны, зларадны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchtragend, nachträgerisch

a злапо́мны, по́мслівы, крыўдлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

по́мслівы, ‑ая, ‑ае.

Схільны да помсты. Лявон Нарбутовіч быў чалавек злапомны і помслівы. Чарнышэвіч. // Які выражае помсту. З.. [Цімохавага] твару.. не сыходзіць усмешка, зларадная, помслівая ўсмешка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)