ззя́блы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ззя́блы |
ззя́блая |
ззя́блае |
ззя́блыя |
| Р. |
ззя́блага |
ззя́блай
ззя́блае |
ззя́блага |
ззя́блых |
| Д. |
ззя́бламу |
ззя́блай |
ззя́бламу |
ззя́блым |
| В. |
ззя́блы (неадуш.)
ззя́блага (адуш.) |
ззя́блую |
ззя́блае |
ззя́блыя (неадуш.)
ззя́блых (адуш.) |
| Т. |
ззя́блым |
ззя́блай
ззя́блаю |
ззя́блым |
ззя́блымі |
| М. |
ззя́блым |
ззя́блай |
ззя́блым |
ззя́блых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ззя́блы озя́бший, продро́гший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ззя́блы, ‑ая, ‑ае.
Акалелы, застылы. Шпарцюк надзеў гімнасцёрку, зашпільваючы ззяблымі пальцамі каўнер, з’едліва ўсміхнуўся. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)