зза́ду.
1. прысл. З задняга боку.
Напасці з.
2. прыназ. з Р. За кім-, чым-н.
Ён ішоў з. воза.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зза́ду
1. нареч. (где) позади́, сза́ди; назади́;
ён сядзе́ў далёка з. — он сиде́л далеко́ позади́;
2. нареч. (откуда) сза́ди;
напа́сці з. — напа́сть сза́ди;
3. в знач. предлога с род. поза́ди, сза́ди; за (кем, чем);
ён ішо́ў з. во́за — он шёл позади́ (сза́ди) во́за, он шёл за во́зом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зза́ду, прысл. і прыназ.
1. прысл. З тыльнага боку, з-за спіны, за спіной; проціл. спераду. — Ці не гэты самы ты кажух шыў? Ззаду ўточка з жаўцейшай аўчыны. Чорны. [Галя] адчула, як нехта раптам тузануў яе ззаду за касу. Арабей. — Надзька, ідзі, калі клічуць, — чуліся галасы ззаду. Гроднеў. // На некаторай адлегласці за кім‑, чым‑н.; услед. Я ішоў на крок ззаду за сваім бацькам. Колас.
2. прысл. У мінулым. Самыя горшыя дні засталіся ззаду... Маўр.
3. прыназ. з Р. За кім‑, чым‑н. — Рыгор, на хвілінку, — пачуў ён ззаду сябе. Гартны. Ззаду.. [дома] рос малады садок, абсаджаны кустамі парэчак, агрэсту і маліны. Чарнышэвіч.
•••
Застацца ззаду гл. застацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зза́ду
1. прысл hínten; von hínten;
2. прыназ hínter (на пыт «дзe?» – D, на пыт «кyды?» – A);
ён ішоў зза́ду за во́зам er ging hínter dem Wágen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ззаду
Том: 12, старонка: 233.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сза́диI нареч. зза́ду;
он шёл сза́ди ён ішо́ў зза́ду.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
казакі́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).
Мужчынскае верхняе адзенне на апліках, са зборкамі ззаду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ку́кла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Жаночая прычоска: сабраныя ў касу і закручаныя ззаду валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
распо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
Фасонны разрэз у верхнім адзенні; распорка.
Фрэнч з распоркамі ззаду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)