зжы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зжы́ты зжы́тая зжы́тае зжы́тыя
Р. зжы́тага зжы́тай
зжы́тае		 зжы́тага зжы́тых
Д. зжы́таму зжы́тай зжы́таму зжы́тым
В. зжы́ты (неадуш.)
зжы́тага (адуш.)		 зжы́тую зжы́тае зжы́тыя (неадуш.)
зжы́тых (адуш.)
Т. зжы́тым зжы́тай
зжы́таю		 зжы́тым зжы́тымі
М. зжы́тым зжы́тай зжы́тым зжы́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зжы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зжы́ты зжы́тая зжы́тае зжы́тыя
Р. зжы́тага зжы́тай
зжы́тае		 зжы́тага зжы́тых
Д. зжы́таму зжы́тай зжы́таму зжы́тым
В. зжы́ты (неадуш.)
зжы́тага (адуш.)		 зжы́тую зжы́тае зжы́тыя (неадуш.)
зжы́тых (адуш.)
Т. зжы́тым зжы́тай
зжы́таю		 зжы́тым зжы́тымі
М. зжы́тым зжы́тай зжы́тым зжы́тых

Кароткая форма: зжы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зжы́ты

1. изжи́тый, изжито́й;

2. разг. сжи́тый, вы́житый;

1, 2 см. зжыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изжито́й, изжи́тый

1. зжы́ты; (искоренённый) вы́каранены;

2. (вышедший из употребления) які́ (што) вы́йшаў з ужы́тку; (отмерший) адме́рлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зжы́ць, зжыву́, зжыве́ш, зжыве́; зжывём, зжывяце́, зжыву́ць; зжыў, зжыла́, -ло́; зжы́ты; зак.

1. каго (што) з чаго і без дап. Стварыўшы невыносныя ўмовы, не даць жыць каму-н. дзе-н.

Зжылі злоснікі добрага чалавека.

З. са свету (змучыць чым-н.).

2. што. Пазбавіцца ад чаго-н., выкараніць у сабе што-н.

З. недахопы.

3. Пражыць (жыццё, многа гадоў і пад.).

Чалавек жыццё зжыў, а розуму не набраўся.

|| незак. зжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)