зе́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зе́мны зе́мная зе́мнае зе́мныя
Р. зе́мнага зе́мнай
зе́мнае		 зе́мнага зе́мных
Д. зе́мнаму зе́мнай зе́мнаму зе́мным
В. зе́мны (неадуш.)
зе́мнага (адуш.)		 зе́мную зе́мнае зе́мныя (неадуш.)
зе́мных (адуш.)
Т. зе́мным зе́мнай
зе́мнаю		 зе́мным зе́мнымі
М. зе́мным зе́мнай зе́мным зе́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зе́мны, см. зямны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́мны,

гл. зямны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поднебе́сный уст. паднябе́сны; зямны́, зе́мны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

terrestrial [təˈrestriəl] adj.

1. зямны́; назе́мны;

terrestrial parts of the world су́ша;

a terrestrial globe зямны́ шар; гло́бус;

a terrestrial telescope назе́мны тэлеско́п

2. zool., bot. суха зе́мны (пра жывёлу, расліну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ДЗ,

графема ў бел. алфавіце для абазначэння асобнага складанага гука. Дыграф, утвораны з літар «д» і «з», перадае афрыкату «дз». У помніках старабел. пісьменства адзначаецца з 16 ст. («дедзичъ», «жаръдзье», «медзь»). Як сродак паказу дзекання выступаў спарадычна, пераважна ў запазычаных словах. Асобнае вымаўленне «д» і «з» («д-зякуй», «д-зень»), а таксама вымаўленне «дз» як мяккага «д» з’яўляецца парушэннем нормы бел. літ. вымаўлення. У якасці 2 асобных гукаў спалучэнне «дз» вымаўляецца толькі ў словах тыпу «падзагаловак», «падзямелле», дзе «д» — канцавы гук прыстаўкі, а «з» — пачатковы гук кораня («пад-земны»).

М.Р.Прыгодзіч.

т. 6, с. 99

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)