землячо́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
землячо́к |
землячкі́ |
| Р. |
землячка́ |
землячко́ў |
| Д. |
землячку́ |
землячка́м |
| В. |
землячка́ |
землячко́ў |
| Т. |
землячко́м |
землячка́мі |
| М. |
землячку́ |
землячка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
землячо́к, -чка́ м., ласк., разг. землячо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
землячо́к ласк., разг. землячо́к, -чка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
землячо́к, ‑чка, м.
Ласк. да зямляк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)