зеляні́на, -ы, ж.

Тое, што і зелень (у 2 і 3 знач.).

З. паркаў.

Латок з зелянінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зеляні́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. зеляні́на
Р. зеляні́ны
Д. зеляні́не
В. зеляні́ну
Т. зеляні́най
зеляні́наю
М. зеляні́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зеляні́на ж., см. зе́лень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зеляніна, гл. Зяленіўная агародніна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зеляні́на, ‑ы, ж.

Тое, што і зелень (у 1, 2 знач.). Багата і шчодра ўпрыгожыла вясна зямлю, адзеўшы яе зелянінаю, ярыною і жытамі, што пачыналі ўжо выпускаць угору маладзенечкія каласкі, рассыпала па ёй мільёны рознакаляровых кветак. Колас. Хвалілі агароднікаў, далі калгасу сто тысяч рублёў чыстага прыбытку за капусту, гуркі, памідоры і іншую зеляніну. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зеляні́на ж.

1. (расліннасць) Grün n -s;

дэкараты́ўная зеляні́на Grünpflanzen pl, Zíerpflanzen pl;

2. зборн. (гародніна) Gemüse n -s, -e, Grünzeug n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зеляніна, зелень; май (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

зяле́ніва, -а, н.

1. зб. Зялёная трава, расліннасць, зеляніна.

Нарваць зяленіва свінням.

2. Зялёны колер чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

greenery [ˈgri:nəri] n. зеляні́на; раслі́ннасць; лісто́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адбуя́ць, ‑яе; зак.

Перастаць буяць. Адбуяла ў агародах хмельная летняя зеляніна. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)