зе́бра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Дзікі афрыканскі конь з паласатай (чорнай і светлажоўтай) афарбоўкай поўсці.

|| прым. зе́бравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зе́бра ж., зоол. зе́бра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зе́бра зоол. зе́бра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зе́бра, ‑ы, ж.

Дзікі афрыканскі конь з паласатай афарбоўкай цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зе́бра ж заал Zébra n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зебра, ✂, ж.

Дзікі афрыканскі конь з паласатай (чорнай і светла-жоўтай) афарбоўкай поўсці.

|| прым. зебравы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зе́бра

(парт. zebra)

дзікі афрыканскі конь з паласатай афарбоўкай цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Зе́бра. З рус. зебра ’тс’ (з польск. было б зэ‑), дзе з англ. ці франц. zebra у XVIII ст. (фіксацыя 1792 г.). У англ., франц. з 1600 г., у партуг., ісп. ужо ў XVI ст. ці з лац. equiferus ’дзікі конь’, ці са слова аднаго з паўд.-афр. плямён. Фасмер, 2, 91; Шанскі, 2, З, 83; Блох-Вартбург, 673; Окс. сл., 3868 (11, 87); Махэк₂, 714. Перан. зебра ’паласа дарогі для пераходу пешых’, паводле афарбоўкі, у 60–70‑я гады XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zebra [ˈzebrə, ˈzi:brə] n. zool. зе́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zebra

ж. зебра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)