здыхлі́на

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. здыхлі́на здыхлі́ны
Р. здыхлі́ны здыхлі́н
Д. здыхлі́не здыхлі́нам
В. здыхлі́ну здыхлі́н
Т. здыхлі́най
здыхлі́наю		 здыхлі́намі
М. здыхлі́не здыхлі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здыхлі́на

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. здыхлі́на здыхлі́ны
Р. здыхлі́ны здыхлі́н
Д. здыхлі́не здыхлі́нам
В. здыхлі́ну здыхлі́н
Т. здыхлі́най
здыхлі́наю		 здыхлі́намі
М. здыхлі́не здыхлі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здыхлі́на ж., см. здыхля́ціна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здыхлі́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і здыхляціна (у 2 знач.). — Здыхліна, сорамна проста. Раней у мяне быў конь — во! М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дохля́тина ж., разг. здыхля́ціна, -ны ж., здыхлі́на, -ны ж.; здыхата́, -ты́ ж., зды́хля, -лі ж., (о мужчине) здыхля́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)